چطوری نباید عاشق این معلم شد؟ :))))))

آقا رامین یه پست گذاشتن در رابطه با نشانه‌ها. به‌نظرم خیلی جالب بود. به این صورت که هرچیزی از دنیای بیرون شما رو یاد کی می‌ندازه. 

میشه لطفا برام بنویسید که چی منو یاد شما می‌ندازه؟ مثلا هروقت یادتون رفت به چی فکر میکنین که یاتون بیاد؟ یا مثلا اگه یه روز یادتون بره اسمم چی بود میگین همون دختره که...؟ :))

+بنویسید. منم میرم امتحان زیستمو میدم و میام براتون مینویسم.

+نظرات ناشناسم بازه به هرحال. 

امتحان شیمی ده صبح. و منی که فقط 20 صفحه جزوه خوندم..

شدیداً حس می‌کنم یه‌جوری باید متلاشی بشم. انگار که تو یه محفظه‌ی فلزی باشم که هوا فقط از یه منفذ خیلییییی کوچیک واردش میشه. هوا نباشه. اینقدر دیواره‌هاش بهم نزدیک بشن که استخوونام پودر بشن و چیزی که میمونه فقط روحم باشه. بریزم دور این چیزای لعنتی رو و بعد یه بهار جدید بشم.

اون محفظه، چارگوش دو در دوِ بغلِ تو باشه چه بهتر. .

این وبلاگ در بیست و نهم دی ماه...

پ.ن: لطفاً بعد از حذف اینجا در هیچ‌جای دیگری دنبالم نگردید.. ممنون:')

هیچی دردناک‌تر از یه معلم حق‌خور داشتن نیست. هیچی اندازه‌ی هشت‌دهم معدلی که ازت کم شده بخاطرش درد نداره.

این نمرات با سگ‌ترین معلما در سگ‌دونی ترین مدرسه‌ی تاریخ کسب شده. بدهکار نیستم به‌خودم. و خوشحالم. همین بسه..